بنای تاریخی چاپارخانه در محله کوی سنگ و خارج از حصار قدیمی شهر نایین قرار گرفته است.
از تاریخ ساخت این بنا اطلاع دقیقی در دست نیست اما با مطالعات انجام شده، تاریخ ساخت این بنا به اواخر صفویه و اوایل قاجار باز می گردد.
چاپارخانه نایین که با هدف نگهداری اسب های تازه نفس و محل رسیدگی به چهارپایان طراحی و ساخته شده، خارج از حصار قدیمی شهر و نزدیک دروازه شهر قرار دارد .
این بنا دارای دو اصطبل سرپوشیده، چند اتاق برای استراحت سواران در دو طرف ورودی و یک اتاق نگهبان در بالای فضای ورودی است.
این بنا در ۲۴ اسفند سال ۸۳ به شماره ۱۱۵۶۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
این بنا تا سال 1330 به عنوان ژاندارمری استفاده می شده است .
چاپارخانه :
چاپارخانه به محلهایی گفته می‌شد که اسبها و سواره‌هایی که دارای خبری بودند در آنجا استراحت می‌کردند و یا اسب خود را با اسب تازه نفسی تعویض می‌کردند. در این محل ها، همواره اسبها و ماموران (سواران) آماده و تازه نفس وجود داشتند تا اخبار و نامه‌های حکومتی در سریع‌ترین زمان ممکن و بدون تاخیر به مقصد برسند
چاپارخانه‌ها، بناهایی چهارگوش بودند که دیوارهای گلی و چهار برج نیم‌استوانه در چهار گوشه و اتاقی در سردر ورودی به نام بالاخانه داشتند. این چاپارخانه‌ها در واقع اقتباسی از بناهایی متشابه در زمان ساسانیان بودند که در دوره‌های مختلف تاریخی با شکل‌های تقریبا مشابه ساخته می‌شدند و مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
این ساختمان‌های چهارضلعی با دیوارهایی بلند و کنگره‌ای بدون پنجره یا روزنه‌ای به بیرون و با یک در ورودی که شبیه دروازه‌های با سقف قوسی بود، ساخته می‌شدند.
معمولا محل چاپارخانه‌ها در کنار جاده‌ها و در ورودی یا خروجی شهرها و به ندرت داخل شهرهای بین راهی بود. فاصله‌ی چاپارخانه‌ها نیز متغیر بود و معمولا بین ۳ تا ۸ فرسخ بود. سختی یا راحتی مسیر جاده باعث این تغییر فاصله می‌شد. درواقع هرچه جاده مستقیم و صاف‌تر بود، فاصله‌ی چاپارخانه‌ها از هم بیشتر بود و هر چه جاده صعب‌العبورتر، کوهستانی و خراب بود، چاپارخانه‌ها در فاصله‌های کمتری از هم قرار داشتند.چاپارخانه‌ها را معمولا مقابل یا در کنار کاروانسراهای قدیمی می‌ساختند.
