شهر بافران

بافران شهری است از توابع بخش مرکزی شهرستان نایین استان اصفهان.^[۲] روستای بافران در تاریخ ۱۶ آذر ۱۳۸۸ با موافقت هیئت دولت و به استناد ماده ۱۳ قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری به شهر تبدیل شد. جمعیت بافران در سرشماری سال ۱۳۹۰، ۲۰۲۸ نفر بوده است.

پیشینه

بافران در قدیم “بادران” نامیده می‌شده‌ است. (محل با فر و شکوه). در گورآباد بافران، آسیایی بوده که ویرانه‌های آن هنوز بر جاست. در بافران و به ویژه در محله‌هایی مانند دجله آب کافی یافت می‌شود و حتی کتاب تاریخ نایین کوچ اعراب عامری را از سفلای اردستان به بافران به دلیل وجود مراتع و چراگاه خوب این منطقه می‌داند.

بافران در منابع :

• فرهنگ جغرافیائی ایران – جلد ۱۰:

دهی است از بخش حومهٔ شهرستان نایین که در ۵۰ هزار گزی جنوب خاور نایین متصل به شوسهٔ نایین به عقدا در جلگه واقع است. ناحیه‌ای است دارای آب و هوای معتدل و ۱۹۷۸ تن سکنه، آب آنجا از قنات تأمین می‌شود. محصول عمدهٔ آن غلات و میوه و شغل مردمش زراعت و صنایع دستی زنان کرباس بافی و راهش فرعی است. دبستان و مسجدی قدیم دارد.

• تاریخ نایین – تألیف آیت الله صدر بلاغی:

از دهات معروف مشرق نایین است و آبادیهای حومهٔ آن عبارت است از جید، کشتخوان، پیربداق و علی‌آباد. قلعه مخروبه‌ای در بافران است که به قلعه رستم مشهور است. درخت و پایابی نیز هست که معروف است که حضرت رضا ، هنگام عزیمت به خراسان در کنار آن درخت غذا خورده و در آن آب وضو ساخته‌است. شاه عباس کبیر هم در نذری که کرد که پیاده بخراسان مشرف شود (۱۰۱۰ هَ. ق) تا آنجا که توانسته‌است از مسیر حضرت رضا راه پیموده‌ است. به امر شاه عباس در اطراف آن درخت صحنی بنا کرده‌اند. مسجد جامع بافران نیز از آثار قدیمی آن محل است. جمعیت بافران به دو دسته عرب و عجم تقسیم می‌شود. عرب‌های آن از اعراب بنی عامرند و تفنگچیان بافرانی در زمان قاجاریه معروف بوده‌اند، در هجوم افاعنه بافران مورد قتل‌عام قرار گرفت.

• لغت نامه دهخدا در توضیح کلمه بادران به نقل از معجم البلدان چنین می‌نویسد:

از قریه‌های اصفهان و از اعمال نایین است .

منبع : ویکی پدیا

عکس : bafran.blogfa.com